Δεντρολίβανο: Χρησιμοποιείται κυρίως ως καρύκευμα στη μαγειρική, στη θρησκευτική παράδοση για τους αγιασμούς, αλλά και ως φάρμακο. Προέρχεται από το φυτό rosemarinus officinalis και έχει εξαιρετικές τονωτικές ιδιότητες, θεωρείται δε ότι η χαρακτηριστική μυρωδιά του, που θυμίζει καμφορά, διεγείρει τις εγκεφαλικές λειτουργίες και βελτιώνει τη μνήμη. Ως συστατικό στα σαμπουάν δίνει δύναμη και λάμψη στα μαλλιά.
Όλοι γνωρίζουμε πως τα βότανα έχουν καλλυντικές ιδιότητες, καθώς περιέχονται ως βασικά συστατικά σε όλα τα προϊόντα ομορφιάς. Σε ό,τι αφορά στη φροντίδα των μαλλιών, μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε και στο σπίτι με τη μορφή χλιαρού αφεψήματος, το οποίο παρασκευάζουμε βράζοντας 1 φλιτζάνι φρέσκα βότανα (η 1/2 φλιτζάνι αποξηραμένα) σε 1 1/2 φλιτζάνι νερό για περίπου 3-5 λεπτά.Θυμάρι: Διαθέτει τις περισσότερες φαρμακευτικές ιδιότητες από όλα τα αρωματικά βότανα και προέρχεται από το φυτό thymus vulgaris. Οι αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν σαν απολυμαντικό στις πληγές, ενώ οι Ρωμαίοι στρατιώτες έκαναν μπάνιο σε νερό αρωματισμένο με θυμάρι για να αναζωογονηθούν και να δυναμώσουν. Περιέχεται σε πολλά σαμπουάν, που χαρίζουν δύναμη, ελαστικότητα και όγκο στα μαλλιά.
Χαμομήλι: Είναι το κατεξοχήν καταπραϋντικό βότανο και προέρχεται από το φυτό marticaria chamomilla. Ως αφέψημα ενδείκνυται για τις αντιφλεγμονώδεις και αντιπυρετικές του ιδιότητες, ενώ το εκχύλισμά του περιέχεται σε όλα σχεδόν τα κοσμετολογικά προϊόντα, που προορίζονται για τη φροντίδα της ευαίσθητης, αλλεργικής ή ερεθισμένης επιδερμίδας από εξωτερικά αίτια (π. χ. UV ακτινοβολία). Επίσης, χρησιμοποιείται σε σαμπουάν που «ξανθαίνουν» τα μαλλιά.
Φασκόμηλο: Προέρχεται οπό το φυτό salvia officinalis και το χρησιμοποιούσαν στην αρχαιότητα ως αντισηπτικό στα τραύματα από δάγκωμα φιδιού. Οι Ρωμαίοι το θεωρούσαν ιερό φυτό και πίστευαν πως χαρίζει μακροζωία και ενισχύει τη γονιμότητα. Ως αφέψημα δεν συνιστάται μόνο στις γυναίκες που θηλάζουν, γιατί δίνει μια πικρή γεύση στο μητρικό γάλα.
Μελισσόχορτο: Προέρχεται από το φυτό melissa officinalis, το οποίο ονομάστηκε έτσι γιατί προσελκύει τις μέλισσες λόγω της ευωδιάς του, που θυμίζει έντονα λεμόνι. Στην κοσμετολογία χρησιμοποιείται σε τονωτικές λοσιόν, ζελ καθαρισμού και μια πληθώρα προϊόντων σύσφιγξης-αδυνατίσματος.
Ρίγανη: Προέρχεται από το φυτό origanum vulgare και χρησιμοποιείται κυρίως αποξηραμένη, σαν μπαχαρικό. Το εκχύλισμα ρίγανης περιέχεται σε πολλά σαμπουάν, επειδή ρυθμίζει τη λειτουργία των σμηγματογόνων αδένων και περιορίζει την έκκριση σμήγματος.
Καλέντουλα: Είναι αποκλειστικά φαρμακευτικό βότανο και δεν χρησιμοποιείται ως καρύκευμα. Προέρχεται από το φυτό calendula officinalis και σε πολλές περιοχές της χώρος μας αποκαλείται «νεκρολούλουδο». Χάρη στις άριστες επουλωτικές του ιδιότητες, απαντάται ως συστατικό σε πολλά καλλυντικά για τη φροντίδα της επιδερμίδας και των μαλλιών, στα οποία περιλαμβάνονται αντιγηραντικές κρέμες νύχτας, κοντίσιονερ και μάσκες επανόρθωσης για ταλαιπωρημένα ή βαμμένα μαλλιά.
Μέντα: Προέρχεται οπό το φυτό mentha piperita, το οποίο ανήκει στην ίδια οικογένεια με το δυόσμο (mentha viridis). Στην αρχαιότητα θεωρούνταν εξαιρετικό αφροδισιακό, ενώ σήμερα χρησιμοποιείται στη μαγειρική και την κοσμετολογία, κυρίως σε οδοντόπαστες, καταπραϋντικές κρέμες και σαμπουάν. Δεν ενδείκνυται ως αφέψημα για τις νέες μητέρες που θηλάζουν, επειδή εμποδίζει την παραγωγή γάλακτος.
Τσουκνίδα: Στη βοτανολογία ονομάζεται urtica dioica και περιέχει ένα ισχυρό κοκτέιλ βιταμινών και μετάλλων, που την καθιστά άριστο φαρμακευτικό βότανο. Ως αφέψημα έχει διουρητική, τονωτική και αντιρευματική δράση, ενώ τα φύλλα της χρησιμοποιούνται και στη μαγειρική, σε σαλάτες ή γευστικότατες τσουκνιδόπιτες. Η επαφή του φυτού με τη γυμνή επιδερμίδα προκαλεί έντονο ερεθισμό, που εκδηλώνεται με παροδικό κάψιμο και φαγούρα. Τα συμπτώματα, ωστόσο, υποχωρούν αν τοποθετήσουμε φύλλα μολόχας πάνω στην ερεθισμένη περιοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου